Als de zomer voor de deur staat, kijk ik altijd met veel verlangen uit naar de lege weken die voor mij liggen en die beloftes inhouden van boeken lezen, lange wandelingen en loskomen van de hectiek van de voorbije maanden.
Ondertussen is het september en is niets gelopen zoals ik het had gepland. We kozen voor een vakantie in eigen land en de warme dagen waarop we hadden gerekend, bleven uit. Bovendien stelden twee jongvolwassenen op de rand van een nieuwe levensfase onze flexibiliteit stevig op de proef. Ook het werk leek niet te willen stoppen, terwijl de vraagstukken die in mijn achterhoofd speelden maar niet wilden inpakken tijdens de vakantie.
Ik heb dus niet gekregen wat ik wou. Maar ik heb wel gekregen wat ik nodig had: tijd om met mijn kinderen gesprekken te voeren over hoe de ene levensfase eindigt terwijl de andere nog niet is aangebroken. Over hoe je dan in onzekerheid blijft hangen én er ook van kan genieten. Ik heb ruimte gekregen om te onderzoeken wie ik ben als mama, maar ook als partner en als consultant, wanneer alles rond mij aan het schuiven en veranderen is. Het was allemaal wat minder comfortabel dan een paar weekjes platte rust, maar ik heb wel weer gevoeld dat groei altijd daar zit waar het schuurt.
- Maura